การวิเคราะห์และมาตรการลดการก่อขี้เถ้าจากการบัดกรีแบบคลื่น

พื้นที่สีดำคือส่วนต่อประสานอากาศ อุณหภูมิของของเหลวร่วงลง Sn สีขาวt = t3 จากรูปเราจะเห็นว่าอากาศส่วนเล็กๆ ถูกกลืนเข้าไปในสารละลายบัดกรี ส่วนอากาศส่วนเล็กๆ เนื่องจากการออกซิเดชันอย่างรวดเร็วของออกซิเจนภายในดีบุกจะลอยขึ้นสู่พื้นผิว แต่ไม่สามารถกำจัดก๊าซ N2 ได้ จึงเกิดเป็นลูกบอลกลวง เนื่องจากความหนาแน่นของลูกบอลกลวงนั้นเล็กกว่าดีบุกมาก พื้นผิวดีบุกจึงปรากฏขึ้นเมื่อลูกบอลกลวงเหล่านี้ซ้อนกันจนลอยอยู่ในพื้นผิวดีบุกที่เหลือจากเต้าหู้

เมื่อทราบสาเหตุและชนิดของการขึ้นรูปดีบุกแล้ว เราเชื่อว่าการลดการก่อตัวของกากเต้าหู้คือการลดคลื่นในการบัดกรีตะกรันดีบุก ซึ่งเป็นมาตรการที่มีประสิทธิภาพสูงสุดจากที่กล่าวมาข้างต้น จะเห็นได้ว่ากระบวนการไดนามิก: ลูกประสานกลวงเป็นเงื่อนไขที่จำเป็นสองประการ：

ข้อกำหนดเบื้องต้นประการแรกคือเอฟเฟกต์ขอบเขต ซึ่งเป็นพื้นผิวดีบุกที่มีการม้วนอย่างมาก ทำให้เกิดฟาโกไซโตซิส

ข้อกำหนดประการที่สองคือลูกบอลกลวงภายในเพื่อสร้างฟิล์มออกไซด์ที่มีความหนาแน่นสูง โดยก๊าซไนโตรเจนจะเกิดขึ้นภายในบรรจุภัณฑ์มิฉะนั้นจะลอยอยู่บนพื้นผิวของที่บัดกรีเมื่อลูกกลวงจะแตกไม่สามารถสร้าง "กากเต้าหู้" ได้
เงื่อนไขที่จำเป็นทั้งสองนี้เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้

มาตรการลดขี้เถ้าในการบัดกรีด้วยคลื่นมีดังนี้:

1. การลดช่องว่างที่เกิดขึ้นเมื่อเปลี่ยนคลื่น ซึ่งจะช่วยลดความพยายามในการบัดกรีประสานแบบ reflow เพื่อลดการหมุน ซึ่งจะช่วยลดการสร้าง phagocytosis

ดังนั้นเราจึงเปลี่ยนหน้าตัดของหม้อประสานเป็นรูปสี่เหลี่ยมคางหมู และสร้างคลื่นลูกแรกใกล้กับขอบของหม้อประสานให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้